حزب محافظهکار استان انتاریو از احزاب دستراستی استان است و حدود ۸۰ سال از ۱۴۴ سالی که از عمر کنفدراسیون میگذرد، اداره دولت آن را به عهده داشته و به همین دلیل هم با عنوان «حزب رهبر طبیعی انتاریو» آن را میشناختهاند. این رهبری از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۸۵ بدون وقفه ادامه داشته و در حال حاضر این حزب نقش اپوزیسیون را در مجلس انتاریو بر عهده دارد.
اولین مؤسسان این حزب را در بخش Upper Canada عدهای از وفاداران به سلطنت تشکیل میدادند که البته در آنها ثروت و عضویت در خانوادههای مهم یک امر مرسوم بود. در سال ۱۸۵۴ از ائتلاف دو حزب لیبرال و محافظهکار به همت جان.ا.مکدانلد و جورج کارتیه، حزب محافظهکار مدرن پا به عرصه گذاشت. نخستین نخستوزیر استان انتاریو، جان سندفیلد مکدانلد، نیز در ادامه همین حرکت ائتلافی انتخاب شد. وی یک لیبرال بود و در مجلس فدرال کرسی لیبرال داشت اما از متحدان جان.ا.مکدانلد به حساب میآمد. بعد از اینکه این دولت قدرت خود را در سال ۱۸۷۱ از دست داد، این ائتلاف نیز از میان رفت.
این حزب که در ابتدا شمول بیشتری داشت، بعد از مدتی انحصارا به اعضای پروتستان وابسته ماند، با صرف بودجه برای مدارس کاتولیک مخالفت کرد، حق کاناداییهای فرانسوی را برای داشتن زبان فرانسه از آنان سلب نمود و روند بیاعتمادی به مهاجران را آغاز نمود. از سال ۱۹۰۵ تا سال ۱۹۳۴- البته به استثنای ۵ سال از این مدت- این حزب در راس قدرت بود و جیمز ویتنی نخستین نخستوزیر این دوره محافظهکاران بود. وی کارهای بزرگی انجام داد که احداث سیستم تولید برق در انتاریو یکی از آنهاست.
اواخر دهه سی و اوایل دهه چهل سالهای قدرتگیری مجدد لیبرالها به رهبری میشل هپبورن بود. این بار محافظهکاران به جای مخالفت و کارشکنی محض، به حرکتهای توسعهای دولت کمک نمودند و برای نشان دادن این تغییر رویه، حتی نام خود را نیز به محافظهکار مترقی تغییر دادند.
با توجه به ضعف لیبرالها در سال ۱۹۴۳ محافظهکاران توانستند در انتخابات آن سال دولت اقلیتی تشکیل دهند و لیبرالها را به جایگاه سوم در استان تنزل دهند و تا چهار دهه این تفوق را حفظ کنند. در سال ۱۹۶۱ جان روبارت محافظهکار، هفدهمین نخستوزیر انتاریو شد و به مرور به یکی از محبوبترین نخستوزیران در این استان بدل شد. او طرفدار آزادیهای فردی بود و برای تثبیت حقوق استان در مقابل طرحهای متمرکز دولت فدرال بسیار تلاش نمود و در عین حال مخالف رفتارهای جداییطلبانه کبک بود.
یکی از نخستوزیران مهم این حزب بیل دیویس بود که به دلیل سیاستهای مشهور و مهارتهای استراتژیکش به او «ماشین بزرگ آبی» میگفتند. موضعگیری او در برخی موارد از راست به وسط و در برخی موارد هم حتی چپتر از لیبرالها بود. به همین دلیل هم به یکی از محبوبترین نخستوزیران در استان انتاریو معروف شده گرچه برخی از همحزبیهایش او را به دلیل خدشهای که به تصویر حزب وارد ساخته شماتت میکنند.
در سال ۱۹۸۵ و به دنبال بازنشستهشدن و کنارهگیری دیویس از قدرت، پس از برگزاری انتخاباتی، دوباره محافظهکارها پس از ۴۲ سال دولت را به لیبرالها واگذار کردند. در سال ۱۹۹۵ مایک هریس یک بار دیگر محافظهکاران را بر جایگاه نخست نشاند و توانست در دور بعدی انتخابات در سال ۱۹۹۹ نیز دولت اکثریتی تشکیل دهد.
سیر افول محبوبیت محافظهکارها از سال ۲۰۰۰ آغاز شد و تا سال ۲۰۰۲ که زمان انتخابات بعدی بود، به ۳۷ درصد در مقابل ۵۰ درصد لیبرالها رسید و به این ترتیب بود که آنها قدرت را به لیبرالها واگذار نمودند. در این سالها حزب محافظهکار انتاریو در مقام اپوزیسیون قرار داشته و در این مدت چهار رهبر آن به ترتیب ارنی ایوز، جان توری، باب رانسیمن و تیم هوداک بودهاند. بزرگترین مشکل حال حاضر این حزب، خاطره بد مردم از آخرین دوران حاکمیت آنها و ناشناخته بودن رهبر جدید حزب است.
تیم هوداک
آقای تیموتی پاتریک هوداک متولد سال ۱۹۶۷ (۴۳ ساله) در شهر فورت اری و رهبر حزب محافظهکار مترقی استان انتاریو از سال ۲۰۰۹ به این سو است. وی از سال ۱۹۹۵ و پیش از تصدی این مقام به طور مداوم نمایندگی مجلس از برخی نواحی انتاریو را بر عهده داشته است. علاوه بر این وی در حال حاضر در مجلس فدرال نیز به نمایندگی از ناحیه نایاگرا وست- گلن بروک حضور دارد.
پدر او مدیر یک دبیرستان و مادرش معلم بود. پدربزرگ او پیش از جنگ جهانی دوم از کشور اسلوواکی به کانادا مهاجرت نموده بود.
وی لیسانس خود را در رشته هنر از دانشگاه وسترن انتاریو و فوقلیسانس خود را در رشته اقتصاد از دانشگاه واشینگتن در سیاتل امریکا دریافت کرد. او پیش از حضور در عرصه سیاست، از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۳ به فعالیت در زمینه روابط مرزی امریکا و کانادا مشغول بود.
در انتخابات آتی استان، هوداک جدی ترین رقیب دالتون مکگینتی است و باید منتظر ماند و دید ایا این حزب میتواند انتخاب مردم باشد و هوداک نخست وزیر بعدی انتاریو خواهد بود یا خیر.
[باکس سوم]
شعارها و برنامههای حزب محافظهکار انتاریو:
تغییر برای اینکه پول بیشتری در جیب مردم بماند از طریق:
تحت کنترل درآوردن قیمت قبضهای آب و برق
معافیتهای مالیاتی برای خانوادهها
ارائه برنامههای واقعی اشتغال
تغییر برای اینکه تامین خدماتی که به آن نیاز دارید تضمین شود از طریق:
حمایت از سلامت و بهداشت
تقویت سیستم بهداشت (با ۶٫۱ میلیارد دلار سرمایهگذاری بیشتر)
حمایت و بهبود وضعیت محیط زیست
تقویت کامیونیتیهای محلی
تغییر برای پاکسازی دولت از طریق:
پاسخگو بودن واقعی دولت
رواج پاسخگو بودن فرد فرد اعضای دولت
مبارزه برای حمایت از خانوادههایی که سخت تلاش میکنند در مقابل آنهایی که از این تلاش منتفع میشوند
مطالب مرتبط
نوروز یا کریسمس، حاجی فیروز یا پاپانوئل؟
می 16, 2016
بهانه ای برای خندیدن
می 06, 2016
شروع دورهای تازه و پر امید در تاریخ کانادا / علی شریفیان
ژانویه 26, 2016
مصرف میکنم، پس هستم/ ریحانه کلانی
ژانویه 18, 2016
جنجال در آموزش مباحث جنجالی
می 13, 2015
صد رحمت به علیبابا و چهل دزد بغداد!
فوریه 23, 2015
کنگره ایرانیان در تنگنا
دسامبر 27, 2014
روزهای سخت ژیان قمیشی
نوامبر 10, 2014به اشتراک بگذارید
درباره نویسنده
(0) دیدگاه خوانندگان
پرنیان را ورق بزنید!
همکاران ما
و یا فرم تماس با ما را پر کنید.
