هزینه کردن برای تحصیل همیشه حکم نوعی سرمایهگذاری را دارد. بررسیهای آماری نشان داده است که برای افراد ۲۵ تا ۴۹ سالهای که دارای مدرک دیپلم متوسطه هستند، متوسط درآمد سالانه تا ۴۹ درصد، برای همین گروه سنی که دارای فوق دیپلم از کالج هستند درآمد متوسط سالانه تا ۵۳ درصد و برای آن عده از این گروه سنی که دارای مدرک دانشگاهی لیسانس و بالاتر هستند درآمد متوسط سالانه تا ۱۰۰ درصد افزایش پیدا میکند.
البته برای به دست آوردن این منافع باید هزینه هم کرد. موسسه مالی ATB در گزارشی اعلام کرده است که در سال تحصیلی ۲۰۱۱-۲۰۱۰ متوسط شهریه دانشگاهها برای یکسال در استان البرتا ۵ هزار و ۳۱۸ دلار بوده است که از متوسط کشوری ۵ هزار و ۱۳۸ دلار کمی بیشتر است. اداره آمار کانادا نیز گزارشی را در مورد هزینه تحصیل در تعداد زیادی از رشتههای دانشگاهی منتشر ساخته که گرانترین آنها دندانپزشکی با ۱۴ هزار و ۷۰۱ دلار در هر سال، پس از آن پزشکی با ۱۰ هزار و ۲۴۴ دلار و سومین رشته هم داروسازی با ۹ هزار و ۲۵۰ دلار در هر سال هستند.
علاوه بر این متوسط هزینههای اجباری دیگر از جمله هزینههای ورزشی، خدمات بهداشتی و حق عضویت دانشجویی در انجمنها نیز در استان البرتا ۸۱۸ دلار بوده که باز هم بالاتر از دیگر استانهای کشور است. اداره آمار کانادا اعلام کرده که در آخرین آمار موجود که مربوط به سال ۲۰۰۸ است، یک رشته چهارساله لیسانس برای دانشجوی کانادایی که دور از خانه تحصیل میکند بهطور متوسط ۵۷ هزار و ۴۳۶ دلار هزینه دربر دارد. در گزارش بانک TD آمده است دانشجویی که در خانه خود زندگی میکند متوسط خرج تحصیلش ۵۳ هزار و ۳۵۶ دلار و دانشجوی دور از خانه متوسط خرج تحصیلش ۸۰ هزار و ۴۹۸ دلار است. البته این در حالی است که هزینه مواردی چون کامپیوتر، لباس و غذایی که از فروشگاهها خریده می شود نیز به هزینه های دیگر این دانشجو اضافه شود.
متن کامل مقاله با آمارهای مربوط به نحوه تامین این هزینهها در این آدرس آمده است: http://www.parscanada.com/_1680