' استقبال از رکاب‌زنان نوع‌دوست در تورنتو | پرنیان
سلامت — 09 اکتبر 2011
جمعه ۱۶ سپتامبر، حدود ساعت یک و نیم بعد از ظهر میدان دندس تورنتو دیگر حسابی شلوغ شده است. البته تنها یک دلیل آن حضور جمع گسترده‌ای از مستقبلین است. بخش دیگر به دلیل تاسیساتی است که که کمپانی Sears کانادا به عنوان اصلی‌ترین حامی مالیاین برنامه بزرگ خیرخواهانه در میدان فراهم کرده از جمله تعداد زیادی دوچرخه ثابت شده با شمارنده که قرار است علاقه‌مندان خیر برای دقایقی روی آن رکاب بزنند و رقمی را بخشش کنند. در گوشه‌ای دیگر تابلوهایی در معرفی تعدادی از کودکان درگیر سرطان که پیشتر درمان شده‌اند قرار گرفته که به شرح بیماری و خاطرات آنها می‌پردازد و حاوی جملات تاثیرگذار و تاثربرانگیزی است.
اما اتفاق مهم‌تر تا دقایقی دیگر خواهد افتاد. گروهی چند صد نفر ازدوچرخه‌سوارانی که حرکت خود را از ۷ سپتامبر به قصد گردآوری کمک‌های مردمی برای درمان کودکان سرطانی از ونکوور آغاز کرده بودند بعد از ۹ روز به تورنتو می‌رسند و قرار است گسترده‌ترین برنامه استقبال در خلال این ۱۶ روز در اینجا، یکی از مهم‌ترین میادین مرکز شهر تورنتو برگزار شود. لیدر گروه مرتبا با مدیران حاضر در میدان در تماس است و اخبار لحظه به لحظه از فاصله آنها تا مقصد به اطلاع جمع می‌رسد.
زمانی که ماشین‌های پلیس خیابان مهم یانگ را می‌بندند و ماشین‌ها را به جهات دیگر هدایت می‌کنند مشخص می‌شود که گروه نزدیک شده‌اند و دقایق زیادی نمی‌گذرد که تیم اول با نظم خاصی وارد میدان می‌شود و مورد استقبال بسیار گرم حاضران که در میان آنها تعداد زیادی از دوستان، همکاران و حتی اعضا خانواده دوچرخه‌سواران هم حضور دارند قرار می‌گیرد. البته تجمع دوستان و آشنایان همه رکاب‌زنان در یک شهر بسیار دشوار است چون تنوع محل اقامت در میان آنها بسیار زیاد است و حتی افرادی ساکن استان‌های غربی کانادا هم در جمع آنها کم نیست اما در میان این حدود ۵۰۰ دوچرخه‌سوار تنها یک نفر ایرانی حضور دارد، مهندس بهنام راد ساکن
تورنتو که نام او را بن می‌خوانند.
بهنام که در چند ماه گذشته در اثر شدت تمرینات و ضرورت‌های این ورزش سنگین به شدت لاغر شده، خیلی سرحال و راحت وارد میدان می‌شود و انگار نه انگار که همان روز بیش از ۱۵۰ کیلومتر رکاب زده است. رفتار او با بقیه تیم و رفتار آنها با او آن قدر صمیمی و دوستانه است که شاید کمتر کسی باور کند از آشنایی او با بسیاری از آنها یک ماه نگذشته است.اعضا گروه مدتی با جمع حاضر به گفتگو و خوش و بش می‌گذرانند و لحضات زیبا و خاطره‌انگیزی را با دوربین ثبت می‌کنند و سپس برای استراحت راهی اقامتگاه در نظر گرفته شده می‌شوند تا فردا این مسیر را به سمت اتاوا و مونترال ادامه دهند.
در شماره آینده پرنیان گفتگوی مفصلی با این تنها ایرانی این جمع و به نوعی نماینده جامعه ایرانیان در این حرکت خیریه منتشرخواهد شد.

به اشتراک بگذارید

درباره نویسنده

اعظم حضرتی

(1) دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

 

مهاجرت به کانادا | مهاجرت به آمریکا | گرین کارت آمریکا | مهاجرت از طریق سرمایه گذاری | مهاجرت نیروی کار | اقامت کانادا | اقامت آمریکا | دانمارک | مهاجرت به دانمارک | تحصیل در کانادا | تحصیل در آمریکا | نرخ ارز | مهاجرت به کانادا | ماهنامه پرنیان