امید، اعتراض، پشتیبانی

موضوع ماه — 17 دسامبر 2011

مرور برخی نظرات بعد از نشست کمیته مهاجرت

بعد از حضور در نشست کمیته افراد بسیار زیادی نظرات خود را از طریق کامنت‌گذاری به مجموعه کنپارس منتقل کردند. در اینجا تعداد محدودی از این نظرات منعکس شده تا مخاطبان نشریه با حال و هوای کسانی‌که با این مسئله دست به گریبان هستند بیشتر آشنا شوند. برای حفظ لحن نوشته‌ها، از ویرایش کامل آنها خودداری شده است.

محمد: سلام بر دکتر مختاری عزیز، خوشحالم که پیشنهادم برای ارسال نامه به اعضای این کمیته مورد قبول قرار گرفت. نامه را برای اعضا به غیر از معاون پارلمانی کنی ارسال کردم. در اولین جواب یکی از نمایندگان پرسیده که: «آیا من فامیل یا بستگانی در ریچموندهیل در آنتاریو دارم؟” آیا معنی این سوال تنها این نیست که اگه کس و کاری اونجا دارم که می‌تونه در آرای ایشون در دوره بعد موثر باشه که خوب وگرنه خلاص؟! آخه در نامه نگاری که با کلیه ۹۷ عضو ان دی پی داشتم اکثریت اعضا تا می‌فهمیدن که در کانادا زندگی نمی‌کنم می‌گفتن که «تنها برای مردم حوزه‌های انتخابی» خودشون پیگیری می‌کنن!! اینه عدالت کانادایی؟؟ بخدا که کم کم نظرم داره از انتخابی که کردم برمیگرده بعد از ۳ سال درگیری!!… در هر حال همیشه از زحمت هاتون سپاسگذارم و ازتون خواهش میکنم به آیه یاس خونی یک عده توجه نکنین. این جماعت اگه پیروز بشین به حساب تبلیغات برای موقعیت آیندتون میزارن و اگه شکست به حساب ضعفتون. کار خودتون رو انجام بدین. با احترام

ویدا: آقای دکتر مختاری عزیز، سلام و خسته نباشید. گرچه ما جز متقاضیان لیست ۳۸ گانه نیستیم ولی از زحمات شما برای جامعه ایرانیان بسیار سپاسگزارم.

مهرداد: با سلام بنظرم هر چه دست آقای کنی پیش هم حزبیهایش رو شود بهتر است. فکر میکنم اگر اقای کنی از درون حزبش تحت فشار باشد بیشتر به تغییر رویه فکر میکند. بهترین روش مبارزه سیاسی همراه کردن محافظه کاران است و انها دیر یا زود مجبورند اقای کنی را به تک روی در قبال سیاستهای حزبی خود محکوم کنند و او را قربانی اهداف دراز مدت خود کنند به نوعی تمامی تقصیرات را گردن شخص کنی بیندازند.

رضا: آقای دکتر! باسلام، این مکالمه‌ای که بین شما و محافظه کاران گذشت خیلی منو ناامید کرد. البته شما هم بیش از اون کاری نمیتونستید بکنین. اوون پتیشین امضا رو نشونشون بدید. لیست فایل نامبرها رو نشونشون بدید که در آستانه شکایت به دادگاه هستند. بلکه اینها یکمی دیدشون باز بشه. بعدشم مگه چند نفر ایرانی هست که اونها از رای ندادن ایرانیها بترسن ؟! مگه ایرانیها چقدر با همدیگه ائتلاف میکنن که اونها بخوان از این جامعه بترسن. البته خودتون هم اشاره داشتید. من که ندیدم. اونهایی که اونجان میگن که متاسفانه ایرانیها در اونجا با هم ارتباطی ندارن. پس این آقایون ترسی از این موضوع نخواهند داشت. امیدوارم این حرفهام شمارو ناامید نکرده باشه . حداقل شما امیدوار باشید...

شمیم: سلام، من به عنوان یک مدرس زبان فرانسه با تعداد زیادی از متقاضیان کبک با وکلای مختلف برخورد داشتم و همیشه احساس مسئولیت دفتر شما در قبال موکلینتون برای من قابل تحسین بوده… هر چند که همیشه با داشتن وکیل در پروسه مهاجرت مخالف هستم ولی جانب انصاف رو رعایت کردم و دفتر شما برای من استثنا بوده ، چون از لحاظ عملکرد با وکلای دیگه که فقط نقش یک دفتر پستی رو بازی می کنن همیشه متفاوت بوده‌اید (این حرکت جدید دفتر شما این رو کاملاً به من ثابت کرد.)… امیدوارم در راهتون موفق باشید و اگر روزی اقامه دعوایی برای متقاضیان کبک داشتید حتماً همراهتون خواهم بود…

السا: با سلام و تشکر از زحمات شما، من به عنوان پزشک عمومی که اولین امتحان مربوط به نظام پزشکی کانادا را داده‌ام و جزو گروه مشاغل ۳۸ گانه می‌باشم. در پاسخ به سوال انحرافی مطرح شده در جلسه که بررسی صلاحیت پزشکان ایرانی در اداره مهاجرت طول می‌کشد باید ذکر کنم که این وظیفه بر عهده ادارات ECFMG وMCC میباشد که انها نیز کار خود را به درستی و بر اساس قوانین خاص خود انجام می‌دهند واین بار اضافی بر دوش اداره مهاجرت نبوده و همه زحمت و هزینه ان هم بر عهده خود متقاضی است

هما: جناب آقای مختاری، با عرض سلام و خسته نباشید. فیلم شهادتان را ملاحظه نمودم. بنده نیز به یکی از مثالهای شما بسیار شبیه هستم. به اتفاق خواهرم که هر دو پزشکیم اقدام نمودیم، ایشان الان آنجا کالج می‌روند و من هنوز منتظرم. از آنجائیکه از موکلین جنابعالی نیستم و در مقابل وکیلم هم احساس تعهد اخلاقی می‌نمایم، از پیوستن به کمپین شما معذورم اما چندین بار به فکر افتادم که نامه‌ای (البته به زبان خودشان) خطاب به دولتمردان مملکتی که می‌خواهیم همه چیزمان را اینجا رها کنیم و به امید یافتن عدالت، منطق، امنیت فکری و هر آنچه از مقوله انسانیت و مدنیت می‌دانیم به آن مملکت برویم، بنویسم و بگویم: اگر رفتار غیر مسئولانه، پاسخگو نبودن، بازی‌های سیاسی با سرنوشت انسانها و مابقی از این دست را می‌خواستیم که نیازی به طی این طریق طولانی و رسیدن به آب و خاک شما نداشتیم. اگر جامعه‌تان را بر مبنای نابسامانی و پیشی گرفتن‌های غیر منطقی اعضای آن از یکدیگر بنا کنید به آینده‌ای دست خواهید یافت که اعضای آن انگیزه‌های اجتماعی دیگری بجز آنچه برای ساختن نسلهای سالم لازم است خواهند داشت… و این پروسسینگ موشکافانه در احوال امروزه آدمیان نیز چندان به کارتان نخواهد آمد. موفق باشید و به امید دیدار.