فریب خورده و رهاشده

گزارش — 01 ژانویه 2013

۷۲ دانشجوی کلگری-شریف همچنان بدون مدرک تحصیلی

مریم جواهریان

[دانشکده مهندسی شولیچ، مرکز تخصصی مدیریت پروژه دانشگاه کلگری، از سال ۲۰۰۴ رشته کارشناسی ارشد مدیریت پروژه را در دانشگاه صنعتی شریف تهران برگزار کرد. این رشته در دو دوره مختلف در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ برگزار شد که اولی موفق و دومی بدون ارائه مدرک همچنان معلق است. چه کسی مسئول این بلاتکلیفی است؟

دوره مدیریت پروژه به سفارش وزارت نفت ایران در دانشگاه شریف برگزار شد و در آن حدود ۱۰۰ نفر که عمدتا از کارکنان این وزارت‌خانه و شرکت‌های تابعه بودند در مقطع کارشناسی ارشد ادامه تحصیل دادند. سیستم انتخاب افراد نیز بدین شکل بود که متقاضیان باید حداقل مدرک کارشناسی مهندسی می‌داشتند و در آزمون زبان، ریاضی و هوش که تحت نظارت سازمان سنجش برگزار می‌شد، امتیاز کافی را به‌دست می‌آوردند. پس از آن نیز از طریق مصاحبه و محک زدن سابقه کاری افراد، شرکت‌کنندگان نهایی این دوره انتخاب می‌شدند. اما در برابر پذیرفته‌شدگان باید برای ادامه همکاری، حداقل به مدت ۴ سال با وزارت نفت، تعهدی ۳۵ میلیون تومانی ارائه می‌دادند.

از میان ۸۰۰ نفر متقاضی اولیه هریک از این دوره‌ها، ۱۰۰ نفر در هر دوره انتخاب شدند تا با مدرک کارشناسی ارشد خود، که کلیه هزینه‌های آن را وزارت نفت متقبل شده بود، به این وزارت‌خانه خدمت کنند.

در نهایت در اکتبر سال ۲۰۰۷ دانشگاه کلگری اولین جشن فارغ‌التحصیلی دانشجویان مدیریت پروژه خود را در دانشگاه شریف برگزار کرد. در این مراسم، جوان کوتبرستون قائم مقام دانشگاه کلگری، دکتر محمد پنجه‌شاهی، رییس وقت دانشگاه صنعت نفت، دکتر ابوالحسن وفایی، رئیس دفتر همکاری‌های علمی و بین‌المللی دانشگاه شریف و خانم الیزابت کانن، رئیس دانشکده مهندسی شولیچ هم حاضر بودند. جی ماندی، سفیر کانادا در تهران، نیز در این مراسم حاضر شد و با خوبی و خوشی، ۶۳ نفر از شرکت‌کنندگان دوره اول، مدرک کارشناسی ارشد خود در مدیریت پروژه را دریافت کردند و از این بین تعدادی هم به دعوت اساتیدشان، برای گذراندن دوره دکترای خود راهی کلگری کانادا شدند.

اما در دومین دوره، نه تنها خبری از این شکل مراسم و حضور سران دانشگاه‌ها و لباس‌های فارغ‌التحصیلی نبود، از مدارک دانشجویان هم خبری نشد و هنوز با گذشت بیش از یک سال از پایان دوره، هیچ کس مدرک خود را در مدیریت پروژه کلگری- شریف نگرفته است.

آقای ف، که از دانشجویان همین دوره دوم است، می‌گوید: «بعد از گذراندن آزمون‌های اولیه و فیلتر شدن از بین ۸۰۰ نفر، بالاخره در سال ۲۰۰۸ این دوره شروع شد. اما از همان ابتدا هم مشکلات زیادی وجود داشت. عموم کلاس‌ها یا با تاخیر زیاد برگزار می‌شد و یا استاد از ترس جانش به ایران نمی‌آمد و کلاس برگزار نمی‌شد.»

کلاس‌های اولیه این دوره شامل دروس مقدماتی و زبان انگلیسی در سال اول توسط اساتید ایرانی تشکیل شد. اما برگزاری دروس اصلی دوره در سال ۲۰۰۹ با جریانات سیاسی و اعتراضات خیابانی پس از انتخابات ریاست جمهوری همزمان شده بود و اساتید خارجی که جریانات ایران را از طریق رسانه‌ها رصد می‌کردند، از حضور در کلاس‌های خود در ایران، به جهت نداشتن ضمانت جانی، سر باز می‌زدند.

«بالاخره پس از گذشت چند ماه از گذراندن دوره مقدماتی، استاد اول که متولد عراق بود و از اوضاع خاورمیانه اطلاع داشت، از راه رسید.» آقای ف این را می‌گوید و به وقفه‌های طولانی این دوره اشاره می‌کند: «اما به هر حال بین دروس فاصله‌های زیادی می‌افتاد و این برای کسانی که خانواده خود را ترک کرده و از شهرستان به امید گذراندن این دوره‌ها می‌آمدند، بسیار سخت بود. از یک سو مشکل ترک خانواده‌ها و از طرفی دیگر غرولندهای رئیس مربوطه، تحمل این بلاتکلیفی را برای دانشجویان سخت‌تر کرده بود. برخی نیز این وقفه‌ها را تاب نیاوردند و با ترک دوره، عطای کارشناسی ارشد را به لقایش بخشیدند.»

به هر شکل پس از گذشت سه سال، این دوره با سختی‌ها و مشکلات زیاد دانشجویان و اساتید، با گذراندن دروس به‌صورت فشرده پایان یافت. یکی از اساتید این دوره به گفته آقای ف درخصوص فشردگی بیش از حد دوره‌ها گفته بود: «درسی که در ایران در طول نه روز به شما ارایه می‌دهم، در بدترین حالت در کانادا در سه هفته تدریس می‌کنم.»

اما هرچه که بود، دانشجویان دوره را طی کرده ومنتظر مدارک خود بودند که به زعم آقای ف با دریافت ۵/۱ میلیون دلار توسط دانشگاه کلگری، از طرف دولت کانادا بلوکه شده است و اجازه انتقال دانش به ایران را نمی‌دهد.

آقای ف می‌گوید: «می‌توانستند در ابتدای دوره این را بگویند، نه پس از پایان آن. از طرفی، اساتید هم دیگر پاسخ ایمیل‌های ما را در طول این یک سال ندادند و در طول نگارش پایان‌نامه هم کمکی نکردند.»

البته سایت رسمی رشته مدیریت پروژه دانشگاه کلگری اعلام کرده است که ۷۲ نفر در دوره دوم این رشته فارغ‌التحصیل شده‌اند، اما هیچ گزارش تکمیلی از جریان فارغ‌التحصیلی آنها، مدارکشان و مشکلات پیش رو ارایه نداده است. ایمیل‌های پیگیری و دریافت اطلاعات بیشتر برای تهیه این گزارش را هم بی‌پاسخ گذاشته‌اند.

آقای ف نیز در مورد پیگیری این حقشان می‌گوید: «به صورت رسمی اعتراضی نکرده‌ایم و تنها از طریق دانشگاه شریف، یکی از استادان پیگیر گرفتن مدارک است. هر از چندگاهی نیز خبر این‌که به زودی مدرکتان به دستتان می‌رسد را می‌شنویم. اما تا به حال که یک سال گذشته و به آن دست پیدا نکرده‌ایم.»

به هر شکل هنوز دانشجویان این دوره، پیگیر دریافت مدرک خود هستند تا شاید امکان ادامه تحصیل در مقطع دکتری برای آنها نیز فراهم شود و از بورس‌ها و امکاناتی مانند دوره قبل استفاده کنند.

(تا زمان تنظیم این گزارش هیچ یک از دانشجویان مدرک خود را دریافت نکرده است.)

سوتیتر:

از همان ابتدای دوره دوم هم مشکلات زیادی وجود داشت. عموم کلاس‌ها یا با تاخیر زیاد برگزار می‌شد و یا استاد از ترس جانش به ایران نمی‌آمد و برگزار نمی‌شد.

سایت رسمی دانشگاه کلگری اعلام کرده است که ۷۲ نفر در دوره دوم این رشته فارغ‌التحصیل شده‌اند، اما هیچ گزارش تکمیلی از جریان فارغ‌التحصیلی آنها، مدارکشان و مشکلات پیش رو ارایه نداده است.