الزامات مربوط به قانون استانداردهای شغلی ESA

محمدعلی شاکرمی

وظایف قانونی کارفرمایان در قبال کارمندان- بخش سوم

همانطور که در دو مقاله قبلی گفته شد، نیروی انسانی شاغل در هر واحد اقتصادی به مثابه خون در رگ‌های آن کسب و کار بوده و به تبع آن، نحوه برخورد کارفرمایان با مسائل مربوط به کارگران و کارمندان‌شان بسیار حائز اهمیت است به همین دلیل قانون‌گذار به موارد مهمی که اصول این رابطه را شکل می‌دهند توجه ویژه‌ای داشته و حداقل‌هایی را برای آن در نظر گرفته است. بدیهی است کارفرمایان ممکن است برای جذب نیروهای کیفی‌تر، فراتر از این حداقل‌ها را برای مستخدمین خود تامین کنند و یا در ارگان‌ها و موسساتی که اتحادیه‌های صنفی حضور دارند، براساس مذاکره و امضای توافق‌نامه با کارفرما، بر این حداقل های قانونی افزوده شود اما هیچ کارفرمایی حق ندارد از این حداقل‌ها تخطی کند.

قوانین دولتی مربوط به مرخصی استحقاقی سالیانه و نیز حداقل حقوق پرداختی به نیروی کار از جمله مواردی هستند که در این مقاله به آنها پرداخته خواهد شد.

بر اساس قوانین وضع شده توسط دولت‌های استانی و فدرال کانادا موسوم به ESA (Employment Standards Act 2000)، تمامی کارفرمایان و صاحبان بنگاه‌های اقتصادی می‌باید از اینکه با تمامی کارگران و کارمندان‌شان به‌صورتی یکسان، به دور از تبعیض، منصفانه و طبق استانداردهای تعریف شده توسط دولت رفتار می‌گردد، اطمینان حاصل کرده و نسبت به انجام موارد زیر بر اساس قانون اقدام نمایند.

· اعطای مرخصی با حقوق سالیانه

بر اساس قانون، همه کارگران و کارمندان شاغل در واحدهای اقتصادی در صورتی‌که بیش از ۱۲ ماه متوالی از تاریخ استخدام‌شان در شرکت مربوطه گذشته باشد، مجاز‌ هستند تا سالیانه به مدت ۲ هفته به مرخصی رفته و بابت آن حقوق نیز دریافت نمایند.

در صورتی‌که فرد حقوق‌بگیر به علت کم بودن زمانی که مشغول به کار برای کارفرما بوده (یعنی کمتر از ۱۲ ماه)، مایل و یا قادر به رفتن به مرخصی نباشد، طبق قانون ESA، واجد شرایط دریافت مبلغی به میزان ۴ درصد از کل حقوق دریافتی‌اش در طول سال تحت عنوان مرخصی استفاده نشده خواهد بود.

البته زمان استفاده از مرخصی سالیانه برای شاغلین محدود به ۱۰ ماه اول سال کاری بعد بوده (سال کاری برای هر فرد نسبت به زمان و تاریخ استخدام‌اش متفاوت می‌باشد) و بر اساس این قانون، در صورت عدم استفاده، مرخصی‌ها غیر قابل برگشت بوده و فقط مبلغ دلاری آن و به همان میزان ۴ درصد از کل حقوق دریافتی سالیانه به کارگر/کارمند پرداخت خواهد شد.

انواع دیگری از مرخصی با حقوق نیز در قانون در نظر گرفته شده که تمامی شاغلین کانادایی مجاز به استفاده از آنها هستند. از جمله آنها می‌توان به مرخصی زایمان (قابل استفاده برای مادر و پدر هر دو)، استعلاجی (بیماری و یا سانحه)، موارد حاد خانوادگی، اهدای عضو، بیماری یکی از افراد خانواده، تعدیل نیرو و یا هر نوع مرخصی‌ای که در نتیجه آن رابطه حرفه‌ای نیروی کار و کارفرما منقطع نگردد، اشاره کرد.

· تعطیلات رسمی

طبق قانون کار کردن در روزهایی که توسط دولت به عنوان تعطیل رسمی اعلام شده‌اند اجباری نبوده و چنانچه مرخصی سالیانه یک کارگر/کارمند با یکی از تعطیلات رسمی کشور کانادا تلاقی نماید، کارفرما موظف به تعیین تاریخی جایگزین به عنوان مرخصی برای پرسنل‌اش بوده و یا می‌بایست بصورت توافقی نسبت به پرداخت معادل دلاری یک روز مرخصی استفاده نشده اقدام نماید.

· حداقل دستمزد

حداقل دستمزد، پایین‌ترین میزان دستمزدی است که یک کارفرما مجاز به پرداخت آن به کارگر است و صرفنظر از اینکه نیروی کار بصورت تمام‌وقت، پاره‌وقت، ساعتی و یا کمیسیونی مشغول بکار باشد، نباید کمتر از این میزان دریافت نماید.

در انتاریو، این رقم برای اکثر مشاغل و برای هر ساعت در حال حاضر، ۱۰٫۲۵ دلار است که البته بر اساس ابلاغ نخست وزیر استان، خانم کتلین وین، از ابتدای ماه جون (ژوئن) سال جاری میلادی به ۱۱ دلار افزایش پیدا خواهد کرد. حداقل حقوق در این استان، برای دانش‌آموزان هر ساعت ۹٫۶۰ دلار (۱۰٫۳۰ دلار در هر ساعت از اول ماه ژوئن) است. هم‌چنین اگر پارلمان انتاریو تصویب کند، قرار است از سال آینده، میزان افزایش حداقل دستمزد تابعی از افزایش نرخ تورم باشد.

در سایر استان‌ها میزان حداقل حقوق تفاوت دارد اما از ابتدای جون، انتاریو بالاترین میزان را در میان استان‌های مختلف خواهد داشت. هم‌اکنون در کبک حداقل دستمزد ۱۰٫۱۵ دلار و در بریتیش کلمبیا ۱۰٫۲۵ دلار و در البرتا ۹٫۹۵ دلار است.

· قانون ۳ ساعت کار

طبق قانون ۳ ساعت کار، در صورتی‌که کارفرما به هر دلیل از کارگر بخواهد که در کمتر از ۳ ساعت از زمان شروع کارش دست از کار کشیده و به خانه برود، می‌بایست معادل ۳ ساعت حداقل حقوق به میزان ۳۰٫۷۵ به او پرداخت و یا با محاسبه ساعات کارکردش و دستمزد توافقی‌شان، مبلغ مربوطه را پرداخت نماید. در این موارد، کارفرما بر اساس قانون موظف به پرداخت مبلغ بیشتر خواهد بود.

در خصوص کارمندانی که به صورت کمیسیونی و بدون دستمزد ثابت مشغول به کار هستند نیز طبق قانون حداقل دستمزد، میزان دلاری کمیسیون محاسبه شده‌شان می‌بایست با تعداد ساعاتی که برای انجام کارشان صرف کرده‌اند متناسب بوده و چنانچه مبلغ دلاری کمیسیون فروش‌شان از ساعات کارشان بر مبنای حداقل دستمزد کمتر شود، کارفرما موظف به پرداخت مابه‌التفاوت خواهد بود.

خوانندگان گرامی در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر می‌توانند به وبسایت دولتی Canada Business Ontario مراجعه نمایند:

www.cbo-eco.ca

این نوشتار بر اساس اطلاعات سایت‌های رسمی دولتی در فوریه ۲۰۱۴ تکمیل شده است.

این مطلب در این صفحات از شماره ۲۰ پرنیان منعکس شده است.