غم غربت یا نوستالژیا (homesick or nostalgia) از جمله عوارضی است که در میان مهاجران خصوصا تازهوارد به چشم میخورد. آیا این عارضه خطرناک است؟ و آیا میتوان از آن اجتناب کرد؟
غم غربت چیست؟
غم غربت احساسی از تنهایی، جداافتادگی یا سردرگمی است که به دلیل دورافتادن و جدایی فرد از محیط، افراد، سنتها و آداب و رسومی که به آنها عادت داشته پدید میآید. این عارضه میتواند برای تمامی افراد در تمامی گروههای سنی اتفاق بیافتد اما عموماً در کودکان و نوجوانان زمانی که محیط قبلی خود (مثلاً مدرسه سابق یا محله سابق) را ترک میکنند بیشتر دیده میشود.
این عارضه همچنین در ماههای اولیه مهاجرت خصوصاً در میان خانمها بیشتر از آقایان دیده میشود. فرزندان در دوران بلوغ خصوصاً کسانی که در میانههای تجارب عاطفی و عاشقانه بودهاند و با مهاجرت مخالفت کردهاند و یا نظر آنها در این مورد اخذ نشده است نیز بیشتر احتمال درگیر شدن با این پدیده را دارند. دانشجویان سال اول کالج یا دانشگاه به خصوص زمانی که در یک شهر یا کشور دیگر ادامه تحصیل میدهند معمولاً این تجربه را پشت سر میگذرانند.
در میان مهاجران ممکن است این عارضه با احساس نگرانی از پیامدهای مهاجرت و چگونگی غلبه بر مشکلات پیش رو مخلوط شود اما اینها دو چیز متمایز هستند.
غم غربت چه علایمی دارد؟
افراد در این وضعیت معمولاً غمگین، نگران و چه بسا افسرده میشوند. آنها میل به تنهایی و دوریگزینی از دیگران و عدم مشارکت را از خود نشان میدهند. در ساعاتی از شبانهروز که حس تنهایی شدیدتر است نظیر اول صبح و به هنگام جدا شدن از تختخواب، هنگام غروب، شبها پیش از خواب، بعدازظهر آخرین روز تعطیلات و… علایم آن بروز نمایانتری خواهد داشت. در مواردی ناراحتیهای جسمی نظیر سردرد یا تهوع هم بروز میکند. برخی افراد که پیشینه ناراحتیهای قلبی داشتهاند ممکن است مرتباً از تشدید آن شکایت کنند در حالیکه با معاینه پزشک متخصص به آنها تضمین داده میشود که مشکل جدی ندارند.
آیا غم غربت یک بیماری است؟
خود این عارضه یک عکسالعمل روانی طبیعی نسبت به تغییر وضع است که در افراد بسیار زیادی بروز میکند اما در خیلی از موارد دوره آن به قدری کوتاه است که شاید توسط دیگران احساس نشود. در مواردی که علایم آن ظهور میکند هم معمولاً جای نگرانی نیست مگر اینکه ۱- یک عامل درونی یا بیرونی دیگر مثلاً طلاق سبب تشدید آن شود، ۲- دوره آن بیش از حد طبیعی طولانی شود و منجر به بروز اختلالات جدی در روند عادی زندگی فرد شود و ۳- خود این عارضه منجر به ایجاد اختلالات دیگر مثلاً اختلافات خانوادگی شود که به شدت یافتن آن و ایجاد بحران منتهی شود.
آیا غم غربت نیاز به درمان دارد؟ راههای مقابله با آن کدام است؟
در بسیاری از موارد خیر. فرد به مرور و با آشنا شدن با محیط جدید و درآمیختن با آن شاهد کاهش عوارض خواهد بود. به همین دلیل هیچ چیز بیشتر از ایجاد درگیری فکری و آشنا شدن با افراد و زوایای تازه محیط جدید به فرد کمک نمیکند.
مهمترین فاکتور در گذر سریع از این مرحله، خود فرد است و باید سعی کند که مثبت، امیدوار و صبور باشد و به آیندههای بهتر فکر کند. برای آینده خود برنامه داشته باشد و با جدیت آن برنامه را دنبال کند؛ سعی کند با حضور در محافل و مجامعی چون کلاسهای زبان یا کامیونیتیسنترها خود را از تنهایی برهاند و حداقل اینکه از خانه بیرون بزند حتی اگر دماسنج، برودت هوای بیرون را منهای ۲۰ نشان دهد. هیچ چیز مثل تنها در محیط سربسته، در کنج عزلت نشستن منجر به تشدید این عارضه نمیشود.
نکته بعدی آگاهی پیشینی از مراحل مختلف این عارضه و آمادگی برای مقابله با آن است. هرچند که این آگاهی لزوماً سبب جلوگیری از وقوع آن نمیشود اما میتواند به کنترل آن کمک کند ضمن اینکه فرد آگاه، با مشارکت و همیاری در روشهای درمانی نظیر مشارکتپذیری، دوره آن را کوتاه میکند.
نکته سوم دعوت به مشارکت در تصمیمگیری، پیش از جدایی از محیط سابق است. کسانیکه در فرآیند تصمیمگیری شرکت دارند راحتتر با تبعات آن مواجه میشوند و همکاری بیشتری هم برای اجرای راهحلهای موثر نشان میدهند.
به همراه داشتن عناصری که احساس غربت و جداافتادگی را کاهش دهد مفید است، مثلاً عروسک کودکان یا آلبوم عکس بزرگسالان. هر چقدر مرور خاطرات، در محیطهای جمعیتر انجام شود نتیجه بهتری میدهد.
نحوه بازگرداندن فرد به شرایط عادی در افراد مختلف تفاوت دارد. برخی با صحبت کردن و توضیح مشکلاتشان آرام میشوند. عدهای اگر بتوانند تماسهای مداوم با اعضا خانواده خود در ایران داشته باشند آرام میگیرند؛ برخی نیازمند پرکاری هستند. برخی با حضور در محیطهای تفریحی میتوانند مشکل را پشت سر گذارند. مهم این است که بتوان به وسیلهای علایم اصلی (تنهایی، گوشهگیری و سکوت) را تخفیف داد.
اگر این روشها جواب نداد و دوره این عارضه طولانی شد یا علایم افسردگی شدید نمایان گشت بهتر است با یک روانشناس مشاوره شود.
به مرور و با آشناتر شدن فرد با محیط جدید و امکانات غیرقابل مقایسه با گذشته، این احساس کاملاً محو میشود به گونهای که افراد زیادی بیان کردهاند در زمان دوری از کانادا، دچار غم غربت شدهاند!
آدرس متن کامل: http://www.parscanada.com/_397
مطالب مرتبط
بچهها و ترس از ارتباطات اجتماعی
سپتامبر 30, 2012
حالا صدای منو میشنوی؟ نکاتی درباره استفاده کودکان از تلفن همراه
سپتامبر 26, 2012
زمان دوش گرفتن بچهام فرا رسیده؟
سپتامبر 26, 2012
تحمل شوهران خانگی
ژانویه 23, 2012
آیا ما فرزندانمان را در ضربهگیر پیچیدهایم؟
ژانویه 22, 2012
تست پاپ اسمیر چیست؟
ژانویه 22, 2012
پاییز، زمانی برای کشف حقایق
دسامبر 20, 2011
تاثیر تجربه مهاجرت بر نسلهای اول و دوم
دسامبر 20, 2011
نقل مکان از خانهای بزرگ به یک کاندو
دسامبر 20, 2011به اشتراک بگذارید
درباره نویسنده
(0) دیدگاه خوانندگان
پرنیان را ورق بزنید!
همکاران ما
و یا فرم تماس با ما را پر کنید.
