جداسازی حقیقت و توهم

موضوع ماه — 17 دسامبر 2011

در نشست کمیته مهاجرت چه گذشت؟

آنچه در پی می‌آید بخش‌هایی از مذاکرات نشست کمیته مهاجرت با حضور شهود از جمله خانم کاترینا پارکر و آقای علی مختاری است که به موضوع بررسی عملکرد وزارت مهاجرت در مقابله با انباشت پرونده‌های نیروی متخصص فدرال و خصوصا فهرست سری اول بعد از اجرای ماده سی-۵۰ (که به فهرست ۳۸رشته‌ای‌ها شهرت یافته) می‌پردازد. به دلیل حجم زیاد مطالب تنها آن بخش‌هایی که نمایندگان کنپارس در آن مشارکت بیشتری داشتند (که بخش اصلی نشست را شامل می‌شد) در اینجا منعکس شده است.

تاریخ:

نشست شماره ۶ The Standing Committee on Citizenship and Immigration، روز پنج‌شنبه، ۲۷ اکتبر ۲۰۱۱٫

دستور کار:

بررسی معضل انباشت پرونده‌ها که در نتیجه اعمال برنامه‌هایی جهت تسریع روند مهاجرت اتفاق افتاده است، طبق دستور شماره ۱۰۸۲٫

رئیس جلسه:

آقای دیوید تیلسن

مهمانان:

آقای وارن کریتس، وکیل مهاجرت؛

خانم کاترینا پارکر، وکیل مهاجرت؛

آقای علی مختاری، مدیر شرکت خدمات مهاجرتی کنپارس؛

آقای مایکل اتکینسن، رئیس انجمن Canadian Construction.

***

کاترینا پارکر: سوال این بود که چه تفاوتی میان پزشکان متقاضی قبل از سال ۲۰۱۰ با پزشکان متقاضی بعد از سال ۲۰۱۰ وجود دارد؟ و چگونه است که همین اضطرار و سرعت در مورد گروه اول صدق نمی‌کند؟]

(بعد از سخنان رئیس جلسه در ابتدای آن و پایان سخنان نخستین مهمان)

پارکر: ممنون که ما را به این جلسه دعوت کردید. این نخستین بار است که من در این جلسه شرکت می‌کنم و به دلیل این که فقط ۴ دقیقه برای صحبت فرصت دارم، خیلی سریع سخنانم را آغاز می‌کنم. من در ۱۲ سال گذشته به عنوان یک وکیل منحصرا در حوزه مهاجرت به فعالیت مشغول بوده‌ام و در سه سال گذشته نیز با آقای مختاری همکاری داشته‌ام. بنابر این هر روز به طور مداوم با پرونده صدها متقاضی مهاجرت از طریق نیروی متخصص سر و کار دارم.

اغلب این تقاضاها مربوط به پزشکان و متخصصان بهداشتی بوده است. در مجموع ما ۵۱۵ پرونده داریم که در فاصله زمانی میان ۲ فوریه سال ۲۰۰۸ تا جون سال ۲۰۱۰، یعنی تحت مقررات اولین دستورالعمل وزیر، به اداره مهاجرت ارسال شده‌اند. باید توجه شما را به این نکته مهم جلب کنم که در اولین دستورالعمل وزیر به این متقاضیان گفته شده بود که تقاضایشان حداکثر طی ۱۲ ماه بررسی خواهد شد. این موضوع به وضوح و بسیار شفاف در همه مکاتباتی که در آن زمان با متقاضیان ما انجام می‌شد، به آنها اعلام شده است. این در حالی است که تا امروز فقط ۴٫۴۷ درصد از پرونده‌های این عده مورد بررسی قرار گرفته است. همکارم با جزئیات بیشتر مسئله را توضیح خواهند داد.

بعد از این مرحله دومین مجموعه دستورالعمل‌های وزیر اعلام شد که طبق آن تعداد مشاغل موجود در فهرست از ۳۸ مورد به ۲۹ مورد تقلیل پیدا کرد. نکته‌ای که باید شدیدا نسبت به آن توجه داشت این است که در میان مشاغل این فهرست و فهرست قبلی ۱۹ مورد کاملا یکسان وجود داشت.

اما وقتی که ما متوجه شدیم که اداره مهاجرت و شهروندی به تک‌تک موکلان ما گفته است که :«از آنجایی که دستورالعمل دوم دقیقا نیازهای فعلی بازار کار کانادا را در نظر گرفته، پرونده متقاضیانی که تحت این گروه یعنی از تاریخ ۲۶ جون سال ۲۰۱۰ به بعد اقدام نموده‌اند، از نظر بررسی در اولویت قرار دارد.» و این‌که «هدف ما پاسخ‌گویی سریع‌ به نیازهای ضروری‌تر در بازار کار کانادا است.» این موضوع کمی برای ما سوال‌برانگیز شد. چون همان‌طور که گفتم ما در میان موکلان خود پزشکان را هم داریم و سوال این بود که چه تفاوتی میان پزشکان متقاضی قبل از سال ۲۰۱۰ با پزشکان متقاضی بعد از سال ۲۰۱۰ وجود دارد؟ و چگونه است که همین اضطرار و سرعت در مورد گروه اول صدق نمی‌کند؟

در این زمینه پرونده مشخصی هم هست که آقای مختاری به طور ویژه به آن اشاره خواهند کرد. قبل از نتیجه‌گیری از سخنانم، فقط لازم می‌دانم برای اطلاع شما اعلام کنم که ما چندین بار با وزارتخانه در این مورد مکاتبه کرده و سوالات خود را برای آنها ارسال نموده‌ایم و فقط دو پاسخ دریافت کردیم که هر دو هم با فاصله یک روز در ماه می سال ۲۰۱۱ به دست ما رسید. در آنها گفته شده بود: «باید توجه داشته باشید که پرونده متقاضیان به ترتیب دریافت و طبق نوبت مورد رسیدگی قرار خواهند گرفت. اصل اعمال انصاف در روند بررسی پرونده‌ها، برای ما این امر را غیر ممکن می‌سازد که بخواهیم پرونده‌ای را که دیرتر وصول شده قبل از پرونده‌ای که پیش از آن وصول شده مورد بررسی قرار دهیم.»

بنابر این سوال این است که چطور این حرف در ماه می سال ۲۰۱۱ گفته شده اما درست در همان زمان دیگر کاملا مشخص بوده که روند بررسی تقاضاها به هیچ عنوان بر اساس نوبت وصول آنها نبوده است؟ این امر تا حدی نشان از وجود تناقض در این مسئله است. به اعتقاد من آنچه اینجا بیش از مسئله زمان اهمیت دارد، حمایت دوباره از شهرت کانادا به عنوان یک کشور پذیرای مهاجران است. ادامه صحبت را به آقای مختاری واگذار می‌کنم. متشکرم.

مختاری: ممنون از این که اجازه یافتم در این جلسه حضور پیدا کنم و در مورد این مسئله مهم صحبت کنم.

من علی مختاری هستم. هم در ایران به عنوان وکیل عضو انجمن وکلای تهران هستم و هم در کانادا به عنوان یک مشاور رسمی مهاجرت به کار مشغولم. در چهار سال گذشته نیز اداره شرکتی به نام Services Inc. Canpars Immigration را به عهده داشته‌ام که این شرکت به کار ارائه خدمات مهاجرتی به عده زیادی از متقاضیان در برنامه‌های مختلف فدرال مشغول است. از سال ۲۰۰۸ تا به امروز هم ۵۱۴ فرم تکمیل شده تقاضای مهاجرت نیروی متخصص را تحت ضوابط دستورالعمل اول وزیر به اداره مهاجرت ارسال کرده‌ام. باید اشاره کنم که از این تعداد فقط ۲۳ مورد تحت بررسی قرار گرفته‌اند که معادل ۴٫۴ درصد از کل افراد مجموعه هستند. وقتی هم که موضوع به دفتر دمشق مربوط باشد، شرایط از این هم بدتر است زیرا من تا به حال ۵۰۶ فرم تقاضای کامل را به این دفتر ارسال کرده‌ام که از میان آنها هم فقط ۱۵ مورد بررسی شده‌اند یعنی چیزی معادل ۲٫۹ درصد.

نکته دیگر این است که این موضوع فقط به دفتر دمشق و متقاضیان ایرانی محدود نمی‌شود. زیرا در برخی موارد آقای کنی مشخصا به پرونده‌های ایرانی اشاره می‌کنند. خاطرم هست که ایشان در یکی از سخنرانی‌های خود در توجیه کندی کار ایرانیان به مواردی چون بررسی‌های امنیتی بیشتر و از این قبیل موارد اشاره کرده بودند. موضوع اصلا این نیست. زیرا من بعد از دستورالعمل اول وزیر تعداد ۲۵۰ پرونده یا چیزی در همین حدود برای اداره مهاجرت ارسال کرده‌ام که ۱۰ درصد از آنها با نظم خوب و بر اساس زمان‌بندی اعلام شده، یعنی ۱۲ ماه، مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

نکته دیگری که می‌خواهم بگویم این است که اداره مهاجرت، آن تعداد از پرونده‌های دارای A.O.R را که من از تاریخ ۲ مارچ و بعد از آن ارسال کرده‌ام بررسی نکرده است. حتی یک پرونده هم نخواهید یافت که تاریخ A.O.R آن از سیدنی به ۲ مارچ و بعد از آن مربوط باشد و در روند بررسی قرار گرفته باشد.

علاوه بر این، در بین آن پرونده‌ها ۱۴۴ مورد به پزشکان عمومی مربوط می‌شود که آنها هم به هیچ وجه مورد بررسی قرار نگرفته‌اند و همچنان در دفتر دمشق معطل مانده‌اند.

نکته دیگری که قصد دارم به آن اشاره کنم مقایسه‌ای بسیار جالب بین دو پرونده کاملا مشابه است: خواهر و برادری با پیشینه خانوادگی یکسان، با تحصیلات پزشکی و میزان تجربه مشابه. خواهر در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۹ تقاضا کرد و در تاریخ ۱۷ فوریه ۲۰۱۰ برگه‌های مدیکال خود را دریافت کرد. هر دوی آنها پزشک هستند. برادر در ۱۵ سپتامبر سال ۲۰۰۹ تقاضا کرد و هنوز هم منتظر بررسی پرونده خود است. مدارک اینها همه اینجاست. من فهرستی ۱۲ صفحه‌ای از اسامی همه موکلانم دارم و می‌توانید ببینید که فقط همین تعدادی که با رنگ آبی مشخص شده‌اند، یعنی ۲٫۹ درصد از کل فهرست، مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

به عنوان آخرین بخش از صحبت‌های خود باید بگویم که شرکت من وبسایتی دارد که هر روز بین ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر از آن بازدید می‌کنند و من احساس می‌کنم که با این عملکرد غیرصادقانه، منتظر نگه‌داشتن افراد در دفتر دمشق و بررسی نکردن فایل‌های آنها، تصویر کانادا در ذهن این افراد به شدت در حال مخدوش شدن است.

***

علی مختاری: «…من احساس می‌کنم که با این عملکرد غیرصادقانه، منتظر نگه‌داشتن افراد در دفتر دمشق و بررسی نکردن فایل‌های آنها، تصویر کانادا در ذهن این افراد [متقاضیان مهاجرت به کانادا] به شدت در حال مخدوش شدن است.»]

(بخش پرسش و پاسخ با صحبت‌های آقای منگاکیس، نماینده شهر ریچموندهیل استان انتاریو آغاز شد.)

منگاکیس: ممنون که امروز به اینجا تشریف آوردید و مسائل خود را با ما در میان می‌گذارید. مطمئنا این کمیته به این اطلاعات ارزشمند نیاز دارد تا بتواند بهتر عمل کند و توصیه‌های مفیدتری برای آقای وزیر و دولت داشته باشد.

همان‌طور که ما و شما می‌دانیم، کانادا یکی از بهترین کشورهای مهاجرپذیر در دنیا است. سال گذشته کانادا در زمینه پذیرش مهاجر با ورود ۲۸۰ هزار نفر رکورددار بود. می‌دانیم که مشکل انباشت پرونده‌ها هم وجود دارد و تا زمانی که اقدام موثری انجام نشود، این مشکل برطرف نمی‌شود. آقای مختاری شما به تعداد بازدیدها از وب‌سایت خود اشاره کردید. وب‌سایت اداره مهاجرت کانادا در سال گذشته ۴۳ میلیون بازدیدکننده داشته، این یعنی ساعتی ۱۲۰ هزار نفر بازدیدکننده. از این تعداد ۵۶ درصد مراجع خارجی و ۴۴ درصد هم مراجعانی از داخل کشور هستند. بنابر این به نظر می‌رسد که هنوز هم به اندازه کافی هستند افراد زیادی که قصد مهاجرت به کانادا را دارند یا به این موضوع علاقه‌مندند و ما اصلا با مسئله کمبود تقاضا روبه‌رو نیستیم. به نظر من بهتر است صحبت درباره اعداد و ارقام را کنار بگذاریم و درباره زمان بررسی پرونده‌ها و مسائلی از این دست صحبت کنیم. متاسفانه در غالب موارد به جای پرداختن به کیفیت به کمیت توجه می‌شود.

نکته‌ای هست که من پیش‌تر نیز هم در کمیته و هم در خارج از آن گفته‌ام و آن این است که موضوع فقط به تعداد افرادی که به داخل کانادا می‌پذیریم محدود نمی‌شود بلکه موضوع مهم‌تر این است که ما از جذب و ادغام درست این مهاجران در جامعه و امکان ورود آنها به بازار کار و مشارکت کاملشان در اقتصاد و جامعه اطمینان داشته باشیم. من نماینده شهر ریچموندهیل هستم که یکی از پرتنوع‌ترین مناطق از نظر گروه‌های قومی در کشور است. کامیونیتی ایرانیان این شهر، یکی از کامیونیتی‌های پیشرفته و پویاست اما من می‌دانم و فکر می‌کنم که دولت تا به حال نشان داده که هدف اصلی‌اش جذب درست مهاجران در جامعه است. آیا شما با این حرف من موافق هستید و به نظر شما محدودیت‌های عملی ما در این زمینه چه چیزهایی است؟ و از دید شما ما در هر سال می‌توانیم پذیرای چه میزان مهاجر باشیم؟ مخاطب این سوال من هر چهار نفر شماست.

رئیس جلسه: [بعد از پایان صحبتهای آقای اتکینسن] خانم پارکر، لطفا بفرمایید.

پارکر: به اعتقاد من، ما برای این‌که بتوانیم کیفیت را حفظ کنیم باید حتی بیشتر هم روی موضوع نیازهای ضروری بازار کار کانادا متمرکز باشیم و برای این کار شاید لازم باشد که مجوزهای موقت کار بیشتری صادر کنیم و کاری کنیم که این افراد سریع‌تر به کانادا بیایند و روند بررسی تقاضای آنها از داخل کانادا برای دریافت اقامت دائم نیز تسریع شود. بنابراین کم‌کردن از میزان انباشت پرونده‌ها در خارج از کانادا و تمرکز جدی بر نیازهای ضروری بازار کانادا از کارهای مهم است. من هم با آقای اتکینسن موافقم که گفتند طمع زیاد در گزینش افراد اجازه این کار را به ما نمی‌دهد. اگر موضوع نیاز واقعا ضروری است، پس نمی‌توانیم چندین سال برای آمدن یک پزشک صبر کنیم.

رئیس جلسه: آقای مختاری، شما هم خیلی خلاصه نظرتان را بفرمایید.

مختاری: من هم کاملا با شما هم‌عقیده‌ام. دولت ما باید به جد در مورد این موضوع که چه کسی مناسب نیازهای جامعه کاناداست تعمق کند و برای این کار را هم باید نگاهی آینده‌نگر داشته باشد. اما در برخی حوزه‌ها ما بدون تردید نیاز بالایی به نیرو داریم که قبلا هم اعلام شده‌اند و بر اساس همان اعلانات هم قوانینی تصویب و به مردم ابلاغ شده‌ است. در نتیجه افراد هم به این قوانین امید بسته، تقاضای مهاجرت نموده و آینده خود را به این تقاضاها منوط کرده‌اند. حالا این عادلانه نیست که ما به دلیل این که از نیازهای خود مطمئن نیستیم، آنها را در انتظار نگه داریم. قبل از انتخاب آقای کنی به عنوان وزیر، انباشت پرونده‌ها ۶۰۰ هزار مورد بود و به گفته وی در حال حاضر ۱ میلیون است. حالا سوال من این است که فقط دفتر دمشق در این مدت سه سال به چه کاری مشغول بوده؟ چرا هنوز افرادی با تخصص‌های مورد نیاز کانادا، باید در این دفتر منتظر رسیدن نوبت بررسی پرونده خود باشند. شاید حوزه‌هایی باشد که ما در موردشان مطمئن نباشیم اما حوزه‌هایی هم هست که بدون شک نیاز ما به آنها حتمی است.

***

کوستاس منگاکیس: «متاسفانه در غالب موارد به جای پرداختن به کیفیت به کمیت توجه می‌شود.»]

رئیس جلسه: آقای دیویس، بفرمایید.

دیویس: از همه شهود تشکر می‌کنم به‌ویژه به این دلیل که با وجود مشغله فراوانشان در این جلسه شرکت کردند تا تجربیاتشان را با ما در میان بگذارند.

امروز اینجا می‌خواهیم موضوع انباشت پرونده‌ها و نحوه عملکرد آقای وزیر را باهم بررسی کنیم. برای این که دقت و انصاف رعایت شده باشد مختصری از صحبت‌های خود ایشان را در چند نشست در اینجا نقل می‌کنم. ایشان گفته‌اند که در سال ۱۹۹۳ وقتی لیبرال‌ها دولت را از محافظه‌کاران تحویل گرفتند، با یک سیستم مهاجرتی سر و کار داشتند که همه تصمیمات در آن طی چند ماه گرفته می‌شد و میزان انباشت پرونده‌ها در حدی کاملا معقول و قابل مدیریت بود. اما وقتی خود ایشان در سال ۲۰۰۶ وزارت مهاجرت را از لیبرال‌ها تحویل گرفتند، با ۶۴۰ هزار انباشت پرونده در گروه نیروهای متخصص و در مجموع با دیگر گروه ها ۸۵۰ هزار انباشت پرونده مواجه بودند، که قطعا این امر حاصل سوءمدیریت لیبرال‌ها بوده است. اما حالا با گذشت حدود پنج سال، میزان این انباشت به ۱ میلیون پرونده رسیده است که مطمئنا آقای کنی با من موافق نخواهند بود اگر آن را نتیجه سوء مدیریت ایشان بدانیم. به عقیده بنده آقای کنی و دولت برای تعداد تقاضاها سقف قائل شده‌اند تا به نوعی جلوی انباشت بیشتر پرونده‌ها را بگیرند و مدام هم به گروه متقاضیان نیروی متخصص به عنوان یک نمونه موفق اشاره می کنند.

حالا سوال من از شما، مخصوصا خانم پارکر و آقای مختاری، این است و البته امیدوارم مختصر پاسخ بدهید که آیا به نظر شما، دستورالعمل‌های وزیر و کارهای دولت در مورد گروه مهاجران نیروی متخصص، در مجموع موفقیت‌آمیز بوده یا خیر؟

مختاری: فکر نمی‌کنم. به نظر من آقای کنی با این کار عملا برنامه مهاجرت فدرال را تعطیل کرده است. او در واقع با تعیین سقف ۱۰۰۰ و بعد هم ۵۰۰ پرونده برای تقاضاها و بررسی اندکی از آنها از زمان صدور دستورالعمل اول، دوم و سوم، عملا پرونده‌های انباشته قبلی را کنار گذاشته. این کار فقط یک حرکت نمایشی بوده. متاسفم اما باید بگویم در ۱۵ سخنرانی از سخنرانی‌های ایشان در کامیونیتی‌های مختلف مهاجران، وی مدام از کاهش میزان انباشت پرونده‌ها و زمان بررسی آنها صحبت کرده اما اصلا این‌طور نبوده.

دیویس: بگذارید این موضوع را بررسی کنیم. چیزی که ما متوجه می‌شویم این است که ما یک انباشت ۶۴۰ هزار موردی از نیروهای متخصص داریم. در سال ۲۰۰۸ وزیر دستورالعملی می‌دهد که بر اساس آن ما باید چه بکنیم؟ خانم پارکر این دستورالعمل چه مفادی دارد؟

پارکر: بر اساس این دستورالعمل، ما متخصصان در ۳۸ حرفه خاص را به کانادا می‌پذیریم.

دیویس: که مثلا یکی از آنها هم پزشک‌ها هستند.

پارکر: دقیقا.

دیویس: در ضمن ایشان گفته‌اند که تقاضاهای دریافتی بعد از تاریخ ۱ فوریه سال ۲۰۰۸ را زودتر بررسی می‌کنیم.

پارکر: همین‌طور است.

دیویس: این در حالی بوده که هنوز ۶۴۰ هزار تقاضا یا بیشتر در نوبت وجود داشته‌اند؟ درست است؟

پارکر: بله کاملا. فکر می‌کنم سوالتان در مورد تعیین سقف باشد. تعیین سقف‌ها هم در نهایت نتوانستند مشکل انباشت پرونده‌ها تا قبل از سال ۲۰۰۸ را حل کنند.

دیویس: بنابر این یک پزشک که از قبل از سال ۲۰۰۸ در صف انتظار بوده، شاهد این بوده که تقاضایش کنار گذاشته شده و پرونده پزشک متقاضی بعد از سال ۲۰۰۸ مورد بررسی قرار گرفته.

پارکر: بله. دقیقا.

دیویس: نکته دیگری که من متوجه شدم این است که افراد بعد از فوریه ۲۰۰۸ نامه‌هایی دریافت کرده‌اند که به آنها می‌گفته تقاضایشان طی ۱۲ ماه بررسی خواهد شد. من اینجا مواردی را هم از سخنرانی‌های آقای کنی مشخص کرده‌ام که در آن از ۱۲ ماه، ۶ تا ۱۲ ماه و ۷ تا ۸ ماه هم صحبت شده و این‌که اکثریت پرونده‌ها در ۶ ماه بررسی شده‌اند. تقاضاهایی که بعد از سال ۲۰۰۸ ارسال شده‌اند از نظر زمان بررسی چه وضعیتی دارند؟

پارکر: آقای مختاری فهرستی را در این زمینه با خود دارند و من فکر می‌کنم که آخرین A.O.R ارسال شده برای این گروه، ماه فوریه سال ۲۰۰۹ بوده است.

دیویس: این یعنی چه؟ آیا پرونده آنها طی ۱۲ ماه بررسی شده است یا خیر؟

مختاری: نه . اصلا این‌اتفاق نیفتاده.

پارکر: خیر. الان بیشتر از ۲ سال گذشته.

دیویس: پس به اعتقاد من در حالی که اولین سری دستورالعمل وزیر چندان کارآیی نداشته، آقای کنی در سال ۲۰۱۰ هم دومین سری را ارائه کرده‌اند و طی آن تعداد مشاغل را از ۳۸ مورد به ۲۹ مورد تقلیل داده‌اند؟

پارکر: بله.

دیویس: خب. حالا با تعیین سقف ما در هر رشته شغلی فقط ۱۰۰۰ پرونده را از سرتاسر دنیا قبول می‌کنیم؟ درست است؟

پارکر: دقیقا.

دیویس: بعد هم نوبت به سومین دستورالعمل وزیر می‌رسد که طی آن تعداد سقف پرونده‌ها در هر شغل از ۱۰۰۰ مورد به ۵۰۰ مورد کاهش پیدا می‌کند. درست است؟

پارکر: بله.

دیویس: خب. به این ترتیب تکلیف اپراتور جرثقیلی که مثلا از سال ۲۰۰۴ در صف بوده یا پزشکی که از همان زمان تقاضای مهاجرت داده چه می‌شود؟ در نتیجه این دستورالعمل‌های وزیر چه اتفاقی برای پرونده‌های آنها افتاده؟

پارکر: بعد از سری اول و سری دوم در سال ۲۰۱۰ و بعد هم سری سوم، به محض این‌که یک سری جدید دستورالعمل وزیر صادر می‌شد، بقیه پرونده‌های تحت دستورالعمل قبلی وزیر کاملا فراموش می‌شدند و این اتفاق با هر سری جدید هم تکرار می‌شد. در حالی که همان‌طور که قبلا هم گفتم برخی از این مشاغل در این فهرست‌ها عینا مثل هم بودند و در فهرست اول و دوم ۱۹ شغل یکسان وجود داشت.

دیویس: این چه جور رعایت انصاف است که یک اپراتور جرثقیل یا پزشک که در سال ۲۰۰۹ تقاضا داده، پرونده‌اش زودتر از یک مورد مشابه که سه سال زودتر تقاضا کرده بررسی شود؟

پارکر: این کار دقیقا برخلاف اصل رعایت انصاف و عدالت در روند بررسی پرونده‌هاست.

دیویس: اما ظاهرا این همان چیزی است که دستورالعمل‌های آقای کنی ایجاب می‌کنند؟

پارکر: بله. درست است.

***

دان دیویس: «این چه جور رعایت انصاف است که یک اپراتور جرثقیل یا پزشک که در سال ۲۰۰۹ تقاضا داده، پرونده‌اش زودتر از یک مورد مشابه که سه سال زودتر تقاضا کرده بررسی شود؟»]

رئیس جلسه: آقای لایمرا، لطفا شما بفرمایید.

لایمرا: ممنون آقای رئیس. مطمئنم که شهود با سیستم جدید که در آن می‌توان از طریق اینترنت وارد فضایی به نام E-client شد و اطلاعات به‌روز را گرفت، آشنا هستند. ممنون خواهم شد اگر به کمیته بفرمایید که آیا این سیستم را مفید و درست ارزیابی کرده‌اید یا خیر. منظورم این است که می‌توانید با کلیک روی گزینه زمان بررسی، به اطلاعات درستی دست پیدا کنید یا خیر؟

مختاری: در واقع ۲ سیستم آنلاین وجود دارد که یکی از آنها E-cast است که از طریق آن می‌توانید وضعیت پرونده‌اتان را مشاهده کنید. اطلاعات ارائه شده در این سیستم کاملا اشتباه است. یکی از مشکلات من با موکلانم هم همین موضوع است زیرا آنها برای اطلاع از وضعیت پرونده خود به این سایت سر می‌زنند و با اطلاعات نادرست مواجه می‌شوند. حتی در موردی یکی از موکلان من که به تازگی برایش A.O.R ارسال شده بود، تلفنی به من گفت که در مراجعه به این سایت دیده است که آنها اطلاعات پزشکی‌اش را دریافت کرده‌اند در حالی که چنین چیزی اصولا غیر ممکن بود زیرا او اصلا هیچ نامه‌ای مبنی بر مراجعه به پزشک معتمد سفارت دریافت نکرده بود.

لایمرا: آیا این گونه اشتباهات زیاد اتفاق می‌افتد؟

مختاری: بله. خیلی زیاد. می‌توانم بگویم از هر ۱۰۰ مورد ۳۰ مورد یا حدود ۳۰ درصد.

لایمرا: خانم پارکر! لطفا در این مورد شما به سوال‌ها جواب بدهید. اداره مهاجرت مشخصا می‌گوید که در مدت زمانی که مدارک شما در دست بررسی است، این اجازه را ندارید که با هیچ افسری تماس یا مکاتبه داشته باشید. مثلا اگر زمان بررسی پرونده شما ۱۱ ماه است، در این ۱۱ ماه آنها نمی‌خواهند هیچ ارتباطی با شما داشته باشند. به نظر شما این موضوع چقدر درست است؟ خانم پارکر لطفا شما شروع کنید و در صورت لزوم آقای مختاری ادامه بدهند.

پارکر: اگر بخواهیم از این زاویه به موضوع نگاه کنیم باید گفت که در مورد تمام فایل‌هایی که بعد از فوریه سال ۲۰۰۸ یا اولین سری دستورالعمل وزیر ارسال شده‌اند، اطلاعات موجود در مورد زمان بررسی یا تاخیر‌های آنها خیلی مبهم و نامشخص است. در واقع نمی‌توان چیزی در مورد آنها پیدا کرد. همان طور هم که گفته شد وقتی به شما گفته‌اند که پرونده‌اتان در ۱۲ ماه بررسی خواهد شد شما در این مدت اجازه ندارید با کسی مکاتبه کنید و البته این زمان تا به حال خیلی بیشتر از ۱۲ ماه بوده است. صحبت از ۲۴ ماه اضافه‌تر از آن ۱۲ ماه اولیه است. قطعا در این بین یک مشکل بزرگ وجود دارد.

مختاری: در نامه‌های A.O.R ذکر شده است که اگر چنانچه بررسی پرونده شما بیش از ۱۲ ماه طول کشید، با ما تماس بگیرید. همه متقاضیانی که A.O.R خود را دریافت کرده‌اند با این تذکر روبه رو بوده‌اند. این موضوع کاملا مرسوم است با این تفاوت که در این مورد هم شاهد بالا یا پایین رفتن زمان هستیم که خیلی معقول به نظر نمی‌‌رسد.

لایمرا: حوزه دیگری که می‌خواهم توضیح مختصری درباره آن بدهم، در مورد مشاغلی است که از آنها صحبت کردید. همه ما می‌دانیم که مشاغل حوزه خدمات بهداشتی یکی از مهم‌ترین مشاغل در این فهرست هستند. در حوزه ساخت و ساز هم ما با کمبود نیرو مواجه هستیم. از میان موکلان شما که در حوزه خدمات بهداشتی به کانادا آمده‌اند، مدارک چه میزان از آنها به رسمیت شناخته شده است و بزرگ‌ترین موانع بر سر راه آنها کدام‌ها بوده؟ چون فقط ۲ دقیقه وقت دارم خواهش می‌کنم مختصر جواب بدهید.

مختاری: پزشکان بیشترین مشکل را دارند. ما پرستارانی داشته‌ایم که آسان‌تر- البته در مقام مقایسه با پزشکان- توانسته‌اند وارد سیستم شوند. اما پزشکان واقعا مشکل دارند. آنها باید از ۳ مرحله آزمون عبور کنند و بعد هم موقعیتی کاری را …

لایمرا: پس حالا می‌توانید تخمین بزنید که چند درصد از پزشکان موکل شما در حال حاضر مشغول به کار پزشکی شده‌اند؟ فقط یک حدس ساده؟

مختاری: نمی‌توانم رقم دقیق بگویم چون خیلی از این افراد هنوز پرونده‌هایشان بررسی نشده است. اما می‌توانم بگویم حدود ۱ تا ۲ درصد از آنها وارد سیستم شده‌اند.

***

ریک دایکسترا: «…فکر می‌کنم منصفانه نباشد که بگوییم زمان بررسی پرونده‌ها بخشی از مشکل انباشت پرونده‌هاست. موضوع در حقیقت این نیست.»]

رئیس جلسه: آقای دایکسترا، شما آخرین سخنگو هستید. (آقای دایکسترا منشی پارلمانی وزیر مهاجرت و شهروندی نیز هستند.)

دایکسترا: من فقط می‌خواهم از خانم پارکر و آقای مختاری بپرسم که آیا تا به حال به آن دسته از موکلان خود که پرونده‌اشان در نوبت انتظار و در میان پرونده‌های انباشته تا فوریه ۲۰۰۸ مانده بوده، توصیه کرده‌اند که انصراف بدهند و بر اساس سیستم جدید اقدام کنند تا خیلی سریع‌تر کارشان انجام شود؟

پارکر: این در واقع همان توصیه‌ای است که اداره مهاجرت و شهروندی کانادا به همه این افراد می‌کند.

دایکسترا: شما هم این کار را می‌کنید؟ آیا به موکلین خود می‌گویید که از سیستم قدیمی، که میزان انباشت پرونده‌ها و زمان انتظار در آن خیلی بالاست، انصراف بدهند؟

مختاری: اینجا یک نکته خیلی مهم وجود دارد.

دایکسترا: من وقت زیادی ندارم پس فقط به من بگویید بله یا خیر؟ آیا به موکلان خود این توصیه را می‌کنید؟

مختاری: بله. اما در این میان یک «اما» وجود دارد. وقتی شما برای برنامه‌ای تقاضا داده‌اید که به شما گفته تا ۱۲ ماه بعد به شما پاسخ می‌دهد، و این مقطع زمانی از ژانویه ۲۰۰۹ شروع و به ژانویه ۲۰۱۰ ختم می‌شود، معنای آن این است که قاعدتا باید در این مدت صبر کنید. در این مدت کسی متوجه وجود مشکل نمی‌شود. بعد از آن هم آقای کنی بدون حل مشکل همچنان مدت ۶ تا ۱۲ ماه برای رسیدگی را تکرار می‌کند. با فرا رسیدن سال ۲۰۱۰ هم هنوز هم خیلی از پرونده‌ها ۱۲ ماهه نشده بودند پس ما نمی‌توانستیم به آنها این توصیه را بکنیم.

دایکسترا: خیلی خوب. متوجه شدم که مشکلی که پرونده‌های شما با زمان رسیدگی دارند کاملا محدود به شماست و کار شما بوده که خیلی بیشتر از معمول طول کشیده است. چند علت برای این قضیه وجود دارد. ای کاش دولت فدرال این قدرت را داشت که خود راسا به بررسی صلاحیت مدارک خارجی بپردازد و پزشکانی را که می‌توانند در کانادا طبابت کنند تایید کند اما متاسفانه این موضوع به استان‌ها و بیش از همه به انجمن‌های خاص این حوزه مربوط می‌شود. به همین دلیل فکر می‌کنم منصفانه نباشد که بگوییم زمان بررسی پرونده‌ها بخشی از مشکل انباشت پرونده‌هاست. موضوع در حقیقت این نیست. بخشی از مشکل ما در حقیقت تایید صلاحیت افراد متقاضی در استان‌ و انجمن مربوطه است. بنابر این من تعجب نمی‌کنم اگر بشنوم اغلب موکلان شما که پزشکان ایرانی هستند، کارشان با تاخیر مواجه شده چون اصولا تایید پزشکان ایرانی چندان روند ساده‌ای نیست. مثلا این امر در مورد پزشکان متقاضی از کشور افریقای جنوبی در استان‌های بریتیش‌کلمبیا و ساسکاچوان خیلی سریع و در مدت ۶ تا ۱۲ ماه اتفاق می‌افتد. خواهش دیگر من هم این است که حالا که چندین بار به صحبت‌های آقای کنی در مورد زمان بررسی پرونده‌ها استناد کردید، مدارک لازم در اثبات این موارد را هم به کمیته ارائه کنید. شما ممکن است مواردی در نقض این صحبت‌ها داشته باشید اما باید ببینید که آیا در سراسر کشور هم وضع به همین منوال بوده یا نه.

مختاری: بله من لیستی دارم از… و همین‌طور وب‌سایت CIC که تمام سخنرانی‌های آقای وزیر در آن آمده.

دایکسترا: حرف من سخنرانی‌ها نیست. من درباره مواردی حرف می‌زنم که شما مجاز به گفتنشان بودید. شما به عنوان شاهد اینجا حضور پیدا کرده‌اید و برای این کار از شما دعوت شده. اما وقتی چنین نکاتی را مطرح می‌کنید باید مدرکی هم در اثبات آنها داشته باشید. اگر معتقد هستید که هر کدام از حرف‌های وزیر، برنامه‌های دولت و وزارتخانه و یا تعهداتی که هر یک ادعا کرده‌اند حقیقت ندارد، از شما خواهش می‌کنم که همین امروز برای اثبات ادعای خود مدراکتان را به دفتر کمیته ارائه کنید.

مختاری: حتما. اما در جواب نکته‌ای که فرمودید باید بگویم که وظیفه تعیین صلاحیت و بررسی کیفی مدارک یک پزشک از ایران یا افریقای‌ جنوبی بر عهده اداره مهاجرت کانادا نیست. و صحبت من در مورد پرونده‌هایی است که حتی به مرحله بررسی اولیه هم نرسیده‌اند. از بین ۵۰۰ نفر این فهرست، ۱۴۴ نفر پزشک هستند. اداره مهاجرت هیچ یک از این موارد را بررسی نکرده تا حتی بداند که آیا اینها پزشک هستند یا این‌که حرفه دیگری دارند.

***

رئیس جلسه: وقت جلسه به پایان رسید. از همه شما سپاسگزارم.